Oliwki
Teren Andaluzji przez wieki znany był z produkcji oliwek i oliwy z oliwek. Hiszpania jest absolutnym liderem w ich produkcji wypełniając 30% rynku światowego, a oliwki z Andaluzji stanowią 83,50% produkcji Hiszpanii.
Ogólnie rozróżnia się oliwki czarne i zielone, ale odmian jest znacznie więcej (tysiące), i wyraźnie różnią się smakiem… Do typowo hiszpańskich należą: Lechin, Bical, Picuda, Cornicabra, Farga, Gordal Sevillana, Hojiblanca, Lemono, Manzanilla, Morrut, Gordal, Picual. To niektóre z 260 odmian tutaj rosnących.
Wyróżniają się odmiennym kolorem, wielkością, smakiem, nadzieniami (oliwka nadziewana migdałami). Polecam np. oliwki producentów Lanzas, Bravo, czy Partidas de la Abuela z Antequery. Często na targach, oliwki sprzedawane są na pudełka, tam także możemy spróbować wielu ich odmian.
W produkcji oliwy z oliwek Hiszpania także zajmuje światowe pierwsze miejsce. Kupując oliwę warto sprawdzić jej skład i rodzaj. I tak z najbardziej popularnej odmiany oliwek picual, otrzymamy oliwę z bardzo owocową nutą, z aromatem figi, drewna i swego rodzaju wyczuwalnej goryczki. Uprawiane są przede wszystkim w okolicach Jaen. Oliwa z odmiany hojiblanca, najczęściej uprawianej w okolicach Malagi, Kordoby i Sewilli wyróżnia się gorzkawym smakiem z nutą migdałów. Lekka i delikatna będzie oliwa z odmiany Arbequina.
Najlepiej kupować oliwę PURO VIRGEN EXTRA, najzdrowszą, jeszcze mętną produkowaną ze świeżych owoców i nieprzetworzoną.
Ocet winny z Jerez, jest jednym z najwyżej cenionych. Produkcja rozpoczęła się w okolicach Kadyksu, a dokładnie na terenach pomiędzy Jerez de la Frontera, Sanlúcar de Barrameda, oraz El Puerto de Santa María, i trwa już od kilkunastu wieków. Najlepszy ocet uzyskuje się z wina Oloroso, a na jego smak mają wpływ oczywiście użyte szczepy winogron.
Ocet leżakuje w dębowych beczkach przez minimum sześć miesięcy. Jeśli poleży więcej niż 2 lata nazywa się go Vinagre de Jerez Reserva, a jeśli spędzi w beczkach ponad 10 lat nazywa się Vinagre de Jerez Gran Reserva. W Andaluzji najczęściej dodaje się go do sałatek, a także naciera się nim patelnię przed smażeniem owoców morza.
Nikomu nie trzeba przedstawiać słynnej czerwonej kiełbasy chorizo z dodatkiem aromatycznej papryki. Morchilla serrana znowu, jest bardzo podobna w smaku do polskiej kaszanki. Podawana jest w plastrach na zimno, lub na ciepło, dokładnie jak podaje się polską kaszankę.
Szynki dzielą się na dwa podstawowe rodzaje: „Jamón Ibérico” i „Jamón serrano”.
Serrano pochodzi od białej świni. Mięso najczęściej jest suszone w górskich regionach, w niskich temperaturach (minimum 12 miesięcy). Najlepsze oznaczone są znakiem Gran Reserva i suszą się nawet półtora roku. Jednak to iberico jest tą bardziej pożądaną i docenianą przez mięsożernych znawców smaku. Pochodzi od czarnych świń rasy iberyjskiej. Cena mięsa zależy nie tylko od czasu suszenia, ale także od samego menu świni. Często w menu restauracji podawane są rodzaje jamóna, warto znać różnice:
Najlepiej zapytać na specjalistycznych stoiskach o rekomendacje. Krojenie szynki na specjalnym uchwycie - jamonerze, to prawdziwa sztuka.
To prawdziwy tutejszy rarytas. Przyprawiane ziołami, o smaku toffi, jedne tłuste inne mniej, o różnych stopniach dojrzałości i twardości, są doskonałym dodatkiem do dań, wina, lub podawane jako tapas. Ich doskonały smak pochodzi od wysokiej jakości mleka.
Podstawowego rozróżnienia można dokonać na podstawie twardości sera, i tak mamy od najtwardszego:
Warto na etykietach sprawdzić czy ser jest owczy czy kozi (ovieja - owca, cabra - koza). Mnie osobiście najbardziej smakują sery curado i semicurado, są najbardziej wyraziste i mają przyjemną, twardawą konsystencję.
W innym wpisie piszę bardziej dokładnie o tutejszych skarbach winnic. Hiszpania to trzeci światowy producent tego trunku. W dużych sklepach (np. Carrefour) półki z winem są podzielone na rodzaje i regiony, z których pochodzą. Można znaleźć prawdziwe perły smakowe za nieduże pieniądze.
„Pescaíto frito” to nic innego jak ryby i owoce morza obtoczone w mące i opieczone na głębokim tłuszczu. Najmniejsze rybki, które doskonale nadają się jako dodatek do piwa nazywają się Chanquetes. Boquerones, to świeże anchois, je się je palcami w całości, troszkę większe od chanquetes. Bardzo popularne są także sardynki pieczone na otwartym ogniu, tzw. espetos, które znajdziemy w prawie każdym chiringuito serwującym jedzenie.
Un Saludo:)!
Powrót
Powiązane Artykuły
Oferta gastronomiczna każdej z 8 prowincji Andaluzji
Czytaj WięcejPoznaj różne odmiany gazpacho i najlepszy andaluzyjski przepis!
Czytaj Więcej